مقدمه: استفاده از یادگیری بر اساس حل مساله (Problem based learning) در سرتاسر دنیا گسترش یافته است و از این استراتژی آموزشی در بسیاری از دانشگاه های دنیا به صور مختلف سود برده می شود. به دلیل مشکلات مربوط به اجرای روش یادگیری بر اساس حل مشکل پژوهش گران با توجه به محدودیت های موجود اقدام به تغییر شکل مرسوم یادگیری بر اساس حل مشکل نمودند.مواد و روش ها: در این پژوهش در درس پرستاری بیماری های داخلی جراحی 4 به میزان 1.5 واحد، روش اصلاح شده یادگیری بر اساس حل مساله (M(PBL)) طراحی و اجرا شد. تعداد 31 دانشجویی که این درس را انتخاب کرده بودند به عنوان واحدهای پژوهش در نظر گرفته شدند. در پایان هر موضوع درسی، از دانشجویان خواسته می شد تا نظرات خود را در مورد این روش در برگ پرسش نامه منعکس نمایند.نتایج: از داده های به دست آمده در این پژوهش مشخص گردید که در روش اصلاح شده یادگیری بر اساس حل مساله، بخش هایی از درس که بیش تر جنبه بالینی و کاربردی داشتند از نظر دانشجویان با انگیزه و تمایل درونی بیش تری همراه بوده است. علاوه بر این دانشجویان به طور کلی (77.4%) از روش اجرا شده رضایت داشتند.نتیجه گیری: بر اساس تجربه این تحقیق مزایای روش M(PBL) نسبت به (PBL) آن است که: 1- مدرس در روش (PBL) فعالیت اندکی دارد که از معایب این روش است اما در M(PBL) فعالیت معلم به مراتب بیش تر است و احساس موثر بودن بیش تری می نماید. 2- نیاز به بکارگیری تعداد زیادی مدرس برای اداره گروه ها نیست. 3- تعداد بیش تری دانشجو را می توان در مدت کوتاه تری آموزش داد. 4- بار مالی قابل توجهی به سیستم تحمیل نمی کند.

سابقه و هدف: در راستای ارتقا آموزش پزشکی و استفاده موفقیت آمیز از روش آموزش بر مبنای مساله ((PBL)) تدابیر عملی و آماده سازیهایی لازم است. تعیین تاثیر ایجاد آمادگی مطالعه مستقل (شناختی و عاطفی) بر روی یادگیری بر مبنای حل مساله ((PBL)) در کارآموزان پزشکی، هدف این مطالعه بوده است.مواد و روشها: یک مطالعه تجربی روی 50 نفر از کارآموزان پزشکی انجام شد. دو گروه مساوی (n=25) مورد و شاهد به صورت تصادفی در نظر گرفته شد و آمادگی در گروه مورد از طریق آموزش ایجاد گردید. میزان آمادگی شناختی و عاطفی دانشجویان از طریق پرسشنامه و میزان یادگیری آنها از طریق آزمون پایانی تعیین گردید. اطلاعات با استفاده از آزمونهای پارامتریک )آزمون t زوج، آزمون t و آنالیز واریانس یکراهه( و آزمون نهایی غیر پارامتریک x2)، فیشر، من ویتنی و ویل کاکسون( مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته ها حاکی از آن بود که دانشجویان از نظر آمادگی شناختی در سطح ضعیف و از نظر آمادگی عاطفی در سطح نسبتا بالایی قرار داشتند. از نظر آمادگی بین گروه مورد و شاهد تفاوت وجود نداشت. بین نمرات ”دانش“ و ”تمایل“ دانشجویان گروه مورد، قبل و بعد از آموزش رابطه معنی دار آماری مشاهده گردید، ) به ترتیب p<0.05 و (p<0.001. همچنین بین گروه مورد و شاهد از نظر میزان یادگیری تفاوت معنی داری وجود داشت.   (p<0.001)نتیجه گیری و توصیه ها: مطالعه مستقل از ارکان اصلی آموزش بر مبنای حل مساله است. از آنجا که دانشجویان گروه مورد بطور معنی دار توفیق بیشتری در امر یادگیری بدست آورند، لذا ایجاد آمادگی در دانشجویان ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: سرطان دسته ای از بیماری ها می باشد که با رشد کنترل نشده سلولی، تهاجم به بافت های موضعی و متاستاز سیستمیک مشخص می شود. میزان بروز سرطان طی 50 سال گذشته به طور یکنواخت افزایش یافته است. تغذیه، فعالیت بدنی و روحیه امیدوارانه از فاکتورهای بسیار مهم در بیماری سرطان می باشند که متاسفانه بیماران آگاهی و نگرش صحیحی در زمینه این مسایل ندارند. در این پژوهش به جای تزریق و انتقال یک سویه مطالب آموزشی، بیماران و خانواده آنان با به کارگیری روش (Problem based learning) (PBL) به مشارکت فعال در فرایند یادگیری دعوت شدند. این روش در حقیقت نوعی آماده کردن فراگیر برای زندگی است زیرا زندگی، مواجه شدن با مسایل و کوشش برای حل آنها می باشد. هدف از این پژوهش ارتقای آگاهی و تغییر نگرش بیماران و خانواده آنان در خصوص اهمیت تغذیه و فعالیت بدنی در جریان بیماری و درمان آن می باشد. همچنین ارتقای امید در بیماران با به کارگیری روش یادگیری بر اساس حل مساله ((PBL)) مدنظر می باشد.روش ها: این مطالعه یک بررسی از نوع شاهددار اتفاقی شده ( Randomized controlled trial(RCT)) می باشد. جمع آوری داده ها از طریق تکمیل پرسشنامه سنجش آگاهی و نگرش در قالب مدل بزنف و پرسشنامه امید هرث (Herth hope index (HHI)) قبل و بعد از مداخله در بیماران گروه مورد و شاهد (هر گروه 25 نفر) و همچنین تکمیل پرسشنامه سنجش آگاهی و نگرش در خانواده بیمار به عنوان مراقبین اصلی در دو گروه مورد و شاهد (هر کدام 25 نفر) صورت گرفت. مداخله آموزشی و ارتقایی برای بیماران و خانواده گروه مورد به صورت چهره به چهره و انفرادی و با روش (PBL) انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS14، آزمون های کای اسکویر (c2) و آنالیز کوواریانس در سطح معنی داری a=0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین نمره آگاهی در بیماران گروه مداخله به طور معنی داری بیش از گروه شاهد است (P<0.000). همچنین انجام مداخله باعث مطلوب تر شدن وضعیت نگرش در گروه مداخله شده است (P<0.000). میانگین نمرات نرم های انتزاعی (P=0.12) و فاکتورهای قادرسازی (P=0.08) دو گروه، اختلاف معنی داری مشاهده نشد. میانگین نمرات امید در بیماران گروه مداخله به طور معنی داری بیش از گروه شاهد به دست آمد (P<0.008). میانگین نمره آگاهی در خانواده بیماران گروه مداخله بیش از گروه شاهد به دست آمد (P<0.000). همچنین انجام مداخله باعث بهبود وضعیت نگرش در خانواده گروه مداخله شد (P<0.000).نتیجه گیری: مداخلات آموزشی و ارتقایی بر اساس روش (PBL) در افزایش آگاهی، بهبود نگرش و افزایش امید بیماران و خانواده آنان موثر هستند. بنابرین برای ارتقای کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان، شایسته است ارایه خدمات آموزشی با روش های مناسبی مانند (PBL) با مشارکت فعال بیمار و خانواده در فرایند بحث با برنامه ریزی مدون انجام پذیرد.

مقدمه و هدف: در دهه اخیر ادغام دروس علوم تشریحی (Integration) و تغییر برنامه های آموزشی آناتومی از رویکرد ناحیه ای به سیستمیک در آموزش مورد توجه جدی قرار گرفته است و شناخت سبک های یادگیری دانشجویان که محور اصلی تعلیم و تربیت هستند در استراتژی آموزشی مهم می باشد. لذا این مطالعه به منظور بررسی سبک های یادگیری دانشجویان در آموزش آناتومی به روش سخنرانی و حل مساله Problem based learning ((PBL)) در گروه های کوچک طراحی و اجرا شد.مواد و روش ها: این مطالعه تحلیلی در سال 90-1389 در جامعه آماری دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی سبزوار که واحد آناتومی را انتخاب نموده بودند، انجام شد. در این مطالعه 142 نفر شامل 51 دانشجوی پسر و 91 دانشجوی دختر شرکت نمودند. پس از توضیح سبک های یادگیری، آموزش آناتومی به صورت سنتی (سخنرانی) و حل مساله در گروه های کوچک صورت گرفت. آموزش آناتومی ابتدا به صورت معلم محوری و سپس بر اساس اهداف طرح درس به صورت حل مساله در گروه های کوچک شش نفری اجرا شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه جمع آوری و با نرم افزار SPSS 11.5 با آزمون مجذور کای دو و آنووا تجزیه و تحلیل شدند. مقادیر P کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: دانشجویان آموزش آناتومی به روش توام (سخنرانی و حل مساله) را بهتر از هر یک از دو روش سخنرانی و یا حل مساله به تنهایی بیان نمودند. بین انتخاب اولویت اول آموزش ناتومی (مبتنی بر حل مساله و سنتی) و جنسیت دانشجویان اختلاف معنی داری آماری مشاهده شد (P<0.001)، در حالی که بین سبک های یادگیری شنیداری و دیداری با هر یک از دو روش تدریس اختلاف معنی داری مشاهده نشد (P=0.10 و P=0.79).نتیجه گیری: از دیدگاه دانشجویان آموزش آناتومی به روش توام (سخنرانی و حل مساله) بهتر از هر یک از دو روش سخنرانی و یا حل مساله به تنهایی ارزیابی گردید.

زمینه و هدف: آموزش ویادگیری بر مبنای مساله ((PBL)) یک روش آموزشی مبتنی بر کسب فعال اطلاعات از طریق تشریح و تجزیه تحلیل مسایل و کوشش برای رسیدن به پاسخ آنهاست.هدف این مطالعه تعیین عوامل موفقیت و باز دارنده یادگیری برمبنای مساله از دید دانشجویان کارشناسی ارشد پرستاری بوده است.روش و ابزار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی است. نمونه مورد مطالعه 55 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد پرستاری بودند که در طی سالهای 83-76 در دانشکده پرستاری مامایی دانشگاه علوم پزشکی کرمان، پس از گذراندن یکسال تحصیلی، به روش سرشماری  censusوارد مطالعه شدند. با توجه به ویژگیهای ارشد پرستاری که به صورت گروه کوچک 11- 5 نفره تشکیل میشود، تجربه آموزش با الگوی تدریس دانشجو محوری همچنین گذراندن واحد درسی فنون تدریس در ابتدای دوره و کسب اطلاعات کافی در مورد این سبک آموزش و یادگیری بر مبنای مساله، جمعیت هدف مطالعه را تشکیل دادند. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه بود که پس از کسب روایی مطلوب و تعیین ثبات درونی (ضریب آلفا کرونباخ 76/ (r= 0انجام شد. داده ها با نر افزار spss مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.نتایج: اکثریت دانشجویان (89%) آموزش بر روش مذکور را به روشهای سنتی ترحیح می دادند. مهمترین عوامل موفقیت را به ترتیب ؛ فعال و مولد بودن در یادگیری (90%)، رشد توانایی یادگیری مشارکتی (87%) مفهوم مثبت از خود به عنوان یک یادگیرنده (83%)، رشد توانایی تفکر انتقادی(80%)، رشد توانایی مطالعه مستقل(79%)بیان کردند. همچنین مواردی از جمله کمبود منابع آموزشی کافی (92%)، عدم وجود همکاری کافی برای کار گروهی(86%)، اتلاف وقت بدلیل نبود امکانات کافی (81%) و کمبود هدایت کافی در دستیابی و استفاده از منابع (66%) از عوامل عمده باز دارنده موفقیت خود در این روش آموزشی اعلام نمودند.در بررسی عوامل زمینه ای سن، جنس، تاهل، معدل و دوره آموزشی) با نظرات دانشجویان تفاوت معنی داری مشاهده نگردید.نتیجه گیری: استراتژی آموزشی که به صورت بحث و تبادل نظر در گروههای کوچک، بر مبنای دانشجو محوری و هدایت مدرس بر اساس برنامه ریزی مدون اجرا می شود، فرصت یادگیری بیشتری برای دانشجویان فراهم می سازد. این مهم نیازمند تدارک نمودن امکانات و ضرورتهای اولیه است که دانشجویان به آنها اشاره نموده اند.

زمینه و هدف: نقش عمده آموزش عالی تربیت نیروی انسانی متخصص مورد نیاز جامعه‏‏ ترویج و ارتقا دانش و زمینه سازی برای تحقق کشور است. آموزش پرستاری بخشی از نظام آموزش عالی است که با حیات انسانها سرو کار دارد لذا توجه به جنبه های کمی و کیفی آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. آموزش پرستاری باید با پیشرفت های سریع علم و تکنولوژی و نیازهای در حال تغییر جامعه هماهنگ بوده و افرادی توانا در حل مسایل بالینی و با تفکر خلاق و انتقادی و پویا در فرایند کار گروهی تربیت نماید. یکی از رویکردهای پیشنهادی صاحب نظران برای دستیابی به این اهداف یادگیری مبتنی بر حل مساله است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر یادگیری بر اساس حل مساله بر استفاده از تفکر انتقادی در فرایند پرستاری در کاراموزی بالینی پرستاری کودکان انجام گرفته است.روش و ابزار: مطالعه از نوع نیمه تجربی بود که در آن دو کلاس 30 نفره دانشجویان پرستاری که واحد پرستاری کودکان تئوری را اخذ نموده بودند به طور تصادفی تحت دو روش آموزشی یادگیری بر اساس حل مساله و سخنرانی قرار گرفتند. در ترم بعد حین گذراندن واحد کاراموزی بالینی پرستاری کودکان میزان استفاده از تفکر انتقادی در فرایند پرستاری توسط دانشجویان مورد ارزیابی قرار گرفت و داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که گروه آزمون بطور معنی داری بیشتر از مهارتهای تفکر انتقادی در فرایند پرستاری استفاده کردند.نتیجه گیری: این پژوهش استفاده از روش یادگیری بر اساس حل مساله در آموزش دروس تئوری پرستاری جهت پرورش تفکر انتقادی مورد نیاز در تصمیم گیریهای بالینی را تایید کرد.